Adı gurbet

Uzaklık, ayrılık, özlem, sitem, hasret…

Biz sevdiklerimizin gurbeti, onlar bizim hasretimiz…

Uzaklarda bir yerde isen;

Bir yanık türkü duysan sıla gelir aklına.

Buruk bir acı kemirir içini. Oturur gözlerine yaş, yüreğine sızı…

Dalar gidersin uzaklara, kimseler duymaz sizi…

Anlarsınız ki; hasret düğümlenmiş yüreğinize ilmek ilmek…

Ne arkamızda bıraktıklarımızı unuturuz, ne de gitmekten vazgeçeriz…

Mukadderat! Der, susarız…

Hem ağlar, hem gider derler ya! İşte öyle bir şey…

Hamurumuzda var bizim gurbetlik..

Atalarımız, dedelerimiz az mı dolaşmış diyar diyar…

işlenmiş genlerimize..

Kimin yakını yok ki uzaklarda…

Herkes bir yerlerde gurbette aslında…

Toprağım diye hitap ederler ya bazen. Vatanından uzakta olan herkes derinden etkilenir duyunca. Hem mütebessim olursun, hem hüzün kaplar içini..

Uzaklık, ayrılık, özlem, sitem, hasret…

Adı GURBET

Şimdilerde neyse ki teknolojinin ilerlemesi ile görüntülü aramalar var.. Sarılamasan da, dokunamasan da sevdiklerine, olsun. Hasret yaramıza nispeten merhem oluyor..

Eskiden sadece telefonla konuşuyorduk, ya da konuşamıyorduk.. Telefonun bir ucunda ben, diğer ucunda annem, babam… Alo deyince bir sessizlik olurdu birkaç saniye, konuşamazdık.. kelimeler düğümlenirdi boğazımıza…

Önce bir güzel ağlaşır, sonra teselli ederdik birbirimizi; iyiyim, rahatım diye…

Bir de bayramlar var; büyüklerimizin evinde herkesin toplandığı, barıştığı, kucaklaşıp kutladığı..

biz gurbettekilerin  bayramlarda ne ağzının tadı olur, ne de bayramın..

Ama yine de yaşamaya, evlatlarımıza yaşatmaya çalışıyoruz değerlerimizi, hem-hâl olduklarımızla bir-hâl olmadan…

Terennüm edersin sessizce; gurbet o kadar acı ki, ne varsa içimde, herkes bana yabancı, hepsi başka biçimde.

Allah rahmet eylesin Yıldırım Gürses ne güzel tercüman olmuş hislerimize…

Kulağı telefonda, eli yüreğinde yaşar gurbetçiler..

Çalan her telefonda korku dolar içimize.. Her an kötü bir haber gelecekmiş gibi…

Çünkü hep hasret kalmışızdır kaybettiklerimize…

Gördüğün, tanıdığın her Türk, hemşehrindir, kardeşindir gurbette.. Bilindik bir sıcaklık, yakınlık hissedersin bakışlarında

Konuşmasan da…

O kadar yabancının içinde yalnızlığınızı unutuverirsiniz bir an..

Yürekten yüreğe köprü kurarsınız özleminizi hasretinizi azaltmak için…

Gurbeti tatmışsanız eğer, Yavuz Bülent Bakiler’in şu mısralarını iliklerinize kadar hissedersiniz…

Bizim türkümüzde gurbet var artık…

Hasret var,  yürek var,  toprak var balam.

Dilde, dinde, aşta, düşte…

İşte böyle yaşarsın gurbeti her şey de…

Uzaklık, ayrılık, özlem, sitem, hasret…

Adı GURBET

Bazen duyuyoruz; çıkın gelin o zaman! Diyenleri.

Şimdi sözüm onlara.

Ah be güzel kardeşim!

Kolay mı sanıyorsun dönmeyi Kolay mı sanıyorsun yıllardır kurduğun düzeni bozmayı

Ömrümüzün çoğu ana, baba, bacı, kardeş, sevdiklerimize hasret geçiyor zaten, bundan sonra da evlat, torun hasreti ile mi geçsin…

Sılada gurbetçi, dışarıda yabancı. Kim ister ki iki kimlik arasında kalmayı

Kim istemez ki vatanında yaşamayı ve ölmeyi!

Dedim ya; mukadderat…

Ekmeğini yediğim ülkeye vefasızlık etmem…

Müşteki olamam..

Lâkin; ille de vatan, ille de vatan…

Hâsılı kelâm, zordur gurbet.

Ağırdır yükü.

Bilmeyen ne bilesi…

Biz garip yolcu, bekleyenler hancı…

Vuslat mı

Bahtımızda sabır saklı…

Sağ salim kavuşmak dileği ile…

Mehtap Toygun Aktüre