Yaşanacak çok günlerimiz var sanıyordum babamla…

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Zamansız ayrılıklar yaşadığım zaman yüreğim burkuluyor, sanki yaklaşıyor ölüm ürperiyorum. Zaman belki ilaç, belki çare…

Yaşanmış ve yaşanacak çok günlerimiz var sanıyordum babamla. Herkesin bir hikayesi vardır mutlaka zamansız ayrılıklarla ilgili. Babam Libya’ya giderken çok heyecanlı ve mutluydu. Çocukları için daha iyi imkanlar sağlayacağını düşünüyordu. Çalıştığı şirkete çok güveniyordu. Gitti; iki ay içinde iki mektubu geldi. O zamanlar; -sene 1981- cep telefonunu unutun her evde telefon yoktu.

Babam mektuplarında, verilen sözlerin tutulmadığını, pasaportların da şirket yöneticileri tarafından alındığı için gelemediğini anlatıyordu. İlk fırsatta Türkiye’ye geri dönmenin çarelerine bakıyordu. Gidişinden tam 2 ay 15 gün sonra şirketten gelen haber ‘cenazenizi karşılayın’ oldu. O zamanlar şimdiki gibi her gün her yere uçak yok, haftada bir gün Libya’dan İstanbul’a uçak var. Bir  hafta bekledik; İstanbul’a, Atatürk Havalimanına geldi cenaze. Bir gece havalimanındaki morgda beklettiler ertesi günü İzmir’e geldi.

Ben hep giderken ki mutlu haliyle hatırlıyorum, uzun süre inanmakta güçlük çektim. Her kapı çaldığında babam geldi sanıyordum.

Ben hepimizin bu dünyaya bir görev için geldiğine inanırım. Görevi biten gidiyor. Babamın da görevi Libya’da bitti.

Babalarınızın kıymetini bilin lütfen! Aynı şehirde yaşıyorsanız sık sık ziyaret edin, uzaktaysanız arayın her fırsatta. Bazen yarına bırakıyoruz aramalarımızı, yarınlar oluyor sevdiklerimiz yarını göremiyor. Biz yarını görebilecek miyiz, bilmiyoruz.

Tüm babaların, baba adaylarının, baba yüreği taşıyan, kimsesiz çocuklara babalık yapan devlet büyüklerimizin, öğretmenlerimizin, babalık görevlerini de üstlenen aile büyüklerimizin babalar günü kutlu olsun.

Londra’dan sevgiler…

Saadet Türkmen