Her şey tutsak bu şehirde. Sadece insanlar değil tüm canlılar tutsak edilmiş durumda. İnsanlar, hayvanlar, bitkiler. Hatta cansız varlıklar bile tutsak bu şehirde.
Kaldırımlar parke taşı, beton, asfalt, mermer bloklarla kaplanmış. Ve o kaldırımlarda yarım metrekare bir alan içine sıkıştırılmış çınar ağaçları. Ve hatta bazıları tropikal iklimden koparılıp getirilmiş palmiyeler. Alanı belirlenmiş, gelişmesi kısıtlanmış, buradan ileri genişleyemezsin, daha fazla büyüyemezsin diye betonlar arasına sıkıştırılmış ağaçlar. Sanki dalları değil de boynu bükülmüş, başı öne eğilmiş, tutsak edilmiş ağaçlar.
İstese de daha fazla kök salamayacak, daha fazla büyüyemeyecek, gelişim hakları elinden alınmış zavallı ağaçlar. Toprağın enginliğine hasret, hayatı kısıtlanmış, elli santimetre alana tutsak edilmiş. Mermerin içine dikilmiş kavak, palmiye, akasya. Salkım söğüt ağacı eli kolu bağlanmış, paketlemiş adeta mermerin içinde tutsak.
Genlerinde bulunan serpilmeye müsaade edilmemiş, betona dikilmiş minimize edilmiş çınarlar.
Çiçeklerin de ağaçlardan pek farkı yok. Beslendiği doğal alanın çok ötesinde, mahzun, mağdur, mahcup. Mekânlarından koparılmış, vatanından kaçırılmış, cam çerçeve arkasına, alışveriş merkezlerinin granit zeminlerine konulmuş. Yağmura, güneşe, seher yeline, esintiye, toprağa hasret bırakılmış. Çiçekler evlerde, saksılarda tutsak. Avuç içi kadar toprak içerisine tutsak edilmiş. Hormonlu gübrelerle mevsiminden önce zoraki açmaya zorlanmış çiçekler. Zorla goncası gül açmış, açtırılmış çiçekler.
Kokmayan, yüzü gülmeyen güller, saksı içinde tutsak.
Hayvanlar da tutsak bu şehirde. Siz bakmayın sahibiyle caddelerde dolaştığına. Onlar boynundaki tasmalarıyla tutsak edilmiş. Aslını, orijinalliğini, doğallığını çoktan unutmuş. Cam akvaryumda özel hayatı gözler önünde olan balıklar, sepet içinde kediler, köpekler. Hepsi tutsak edilmiş devşirilmiş, hırlamayan, havlamayan, hayvanlar tutsak.
Çocuklar mı? Onlar, en talihsiz olanlar. Yürümeyi, koşmayı öğrenip, koşmaya alanı olmayan çocuklar evlerde, balkonlarda tutsak. Balkonlar yerden metrelerce yüksekte. Balkonların etrafı cam ve demir korkuluklarla çevrilmiş durumda. Çocuklar bir kaç metre kare alanda, tutsak. Nasıl koşacak, nasıl mutluluk hormonu sağlayacak ve hayata nasıl mutlu bakacak.
Balkonlarda tutulan çocuklar, balkonlarda tutsak.
Öğrenciler okul binalarında tutsak. Bina içerisinde rakamlar, puanlar, notlarla tutsak edilmiş durumda. Ezberciliğin esas alındığı kopyala yapıştır mantığı ile eğitim almaya çalışan, özgür ve özgün düşünemeyen tutsaklar.
Yetişkinlerde tutsak bu şehirde. Maddeye, paraya, lükse, geçinmek için köle gibi çalışmaya mahkûm olmuş, gönüllü tutsaklar. Kirasını düşünmekten oturduğu evde huzuru kalmayan, sağlığının varlığının keyfini çıkaramayan, kullandığı eşyaların faturasını düşünmekten yaşama sevincine vakti olmayan tatsız, tuzsuz, mutsuz insanlar.
Asansörde karşılaştığınız komşunuzun yüz ifadesi hapishanedeki mahkûmları aratacak cinsten. Selamı sabahı olmayan, yüzünde tebessümü bulunmayan müebbetlik mahkumlardan farksız.
Beynine, yüreğine, düşünce sistemine prangalar vurulmuş, modern köleliğin farkında olmayan tutsak insanlar.
Materyalist zihniyetin ittiği, inançsızlık uçurumuna hızla sürüklenmiş deist, ateist insanlar. Düşünmeyen, akıl etmeyen, ne için yaratıldığının bir kere bile olsa farkına varamayan, yaratana değil yaratıklara köle olmuş zavallı, tutsak insanlar.
H.İbrahim ÇORAKLI,
Üsküdar/ İstanbul
Akşam Vakti 19:29
News
GIDA
Köşe Yazıları
Köşe Yazıları
