Üsküdar’dan harem istikametine doğru giderken Kız Kulesi’nin doyumsuz manzarasına dalmışım. Kız Kulesi’ni şimdiye kadar kimler kimler görmüş, acaba kaç milyon ya da milyar insan görmüştür diye aklıma garip bir soru takıldı.
Ve kız kulesi ne kimseler görmüş? neler geçirmiştir. Kim bilir? Başından ne olaylar geçmiştir. Tarihin suskun tanığı olarak sessizliğini korumakta.
Oturduğum yerde dalıp gitmiştim. Yanımda oturan adamı fark edemedim bile. Konuşmaya başlamasa yine de fark edemeden kalkıp gidebilirdim.
Havadan sudan derken sohbet epey koyulaşmaya kız kulesi tarihinin konuşulduğu sohbete dönüştü.
-Her fani gibi biz de göçüp gideceğiz bu dünyadan.
-Evet, Allah imandan Kur’andan ayırmasın.
Yetmiş beş yaşlarında, saçları dökülmüş, üç önemli ameliyat geçirmiş bir emekli ile konuşuyorum. Bana hayat hikayesini anlattı. Çok ilginç yaşanmışlıkları, hayat tecrübesini anlatırken dikkatimi çeken ve bana enteresan gelen derslik şeyler söyledi.
-Biliyor musun, ben uzun zaman ahiret gününe, hesap verme gününe inanmıyordum.
Ta ki emekli ikramiyemi aldığım güne kadar.
-Emekli ikramiyesi mi?
-Evet, emekli ikramiyem olarak toplu paramı bankadan aldım. Tam arabaya bineceğim, hırsız kaptığı gibi kaçtı. Koşun, tutun, yetişin, yakalayın, imdat diye bağırdım ama yakalayamadık. Otuz yıllık emeğim uçtu gitti. Günlerce üzüldüm, ağladım, bir türlü içimden atamadım.
– Geçmiş olsun, Allah beterinden saklasın. Peki sonra?
– Sonra kendi kendime dedim ki; bu gaspın, uğradığım bu haksızlığın bir hesabı sorulmalı. Ve bu, madem bu dünyada gerçekleşmiyor, o zaman gerçekleşecek bir başka dünya olmalı. Öbür dünya dedikleri olsa ve orada hesabını sorsam iyi olur. Paramın çalınmasını unutamıyorum. Yoksa kafayı yiyeceğim. Yani iyi ki ahiret günü var ve iyi ki hesap verme günü var.
O gün hakkımı alacağımı düşünüp rahatlıyorum.
H. İbrahim ÇORAKLI
İmsak Vakti 02:00
News
DİN
DİN
DİN
DİN
AMERİKA
Köşe Yazıları
DİN
