Neden rol model olamıyoruz?

10

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Ramazan ayının son günlerindeyiz. Hemen her televizyon kanalında dini programlar yapıldı, yapılıyor. Ben de birkaç televizyonun iftar sahur programına yorumcu olarak katıldım. Programların prodüksiyonu, gayesi, yapılışı, sunumu ayrı bir değerlendirme konusu.

Benim bu yazımda ele almak istediğim konu daha başka. Hemen hemen her ilahiyatçı hocamız dini anlatırken dinin en temel kaynağı Kuran ve sünnetten delil getiriyor. Bu çok doğru ve doğal olanı, olması gerekeni.

Ancak dini hükümlerin insanlar tarafından uygulanması hususunda verilen örnekler hep yüz yıllar öncesinden. Binlerce yıl önce yaşamış insanların, yaşanmış olaylardan örnekler verilmesi üzerinde ciddi olarak durulması gereken bir husus.

Burada akıllara şöyle bir soru gelebilir.

– Neden örnekler hep bin yıl öncesinden? Neden yakın tarihten, hatta günümüzden örnekler verilmiyor? Yoksa verilemiyor mu ?

Elbette yüzyıllar öncesinde yaşamış muhterem zatların hayat hikayelerinin anlatılmasına karşı değilim.

Ancak bir eğitimci gözüyle baktığımda Z kuşağı neslinin güncel meselelerini çözmede mutlaka güncel, aktüel örnekler verilmeli diye düşünüyorum.

Uzak geçmiş tarihte yaşanmış olayların, yaşanma şeklinin anlatıldığı kıssaların günümüzde rol model alınma ihtimali çok az. Çok çok geride kalmış güncelerin, o hayatlardan verilen örneklerin günümüzde model oluşturmadığı ortadadır.

Z kuşağı denilen 21. yüzyılın dijital gençleri, medyanın, sosyal medyanın yetiştirdiği insanlarına günümüzden rol modeller verilmeye ihtiyacı var gibime geliyor.

Bugünün sorunu bilgili insanın sözlerini dinlemek, kitaplarına bakmak değil, yaşadığı hayatına bakmaktır. Çok net ifade etmem gerekirse artık günümüz insanı bilene değil, yapabilene bakıyor, bakmak istiyor.

Bildikleri ile yapabildiklerini kıyasladığında aradaki fark kadar o kişiden kaçıyor, dolayıyla o inançtan uzaklaşıyor.  

İnsanlar dehanın hayranı olsa da şahsiyetin peşinden gidiyor. Her şeyi bilip söyleyeni değil, her söylediğini yapabileni rol model olarak alıyor.

İhlastan, samimiyetten bahsederken, samimi olmadığımız için sözümüzün bir kıymeti olmuyor. Çoğu zaman anlatanların anlattıkları ile dinleyenlerin anladıkları, algıladıkları aynı şey olmuyor.

Yani ‘adam ne güzel konuşuyor’ demek, ‘adamın konuştukları güzel’ anlamına gelmiyor. Güzel bir evde yaşamak ile bir evde güzel yaşamak aynı şey değil.

Yani güzel bir arabaya binmek ile bir arabaya güzel binmek yer değiştirmeli.

İnternetin olduğu, bilgilerin, verilerin yağmur gibi yağdığı bu zamanda günümüzün sorunu; bilmek değil, yapabilmektir.

H. İbrahim ÇORAKLI