“Sevdiğin işi yaparsan, hayatta bir gün bile çalışmazsın”

4

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

AMATÖR RUH… TDK karşılığı tam olarak şöyle: Bir işi para kazanmak için değil, yalnız zevki için yapan, hevesli, meraklı (kimse), profesyonel karşıtı.

Ama işin gerçeği öyle değil. Amatörlük bir sevda bir gönül ve aşk işidir. Profesyonel karşıtı olması imkansız. Neden mi? Herkes anasının karnından profesyonel doğmuyor, önce sevgiyle aşkla yoklukla yoğrulacak ki malzeme kıvamına gelsin. Amatörlük bu işin mayasında vardır. Önce seveceksin sonra başaracaksın. Sevmeden başarı ve yetenek olamaz. Yeteneğin vardır fakat ruhun yoksa bir balon misali havası kaçar bu sihrin. Sporun tüm dalları önce bu tezgahtan geçer sonra hikayeler yazılır. Başarıların temel kaynağı amatör dünyasında atılan tohumlardır. Bir işle “amatör olarak” ilgilendiğinde, o iş illa yarım yamalak, acemice yapılıyormuş gibi düşünmeye meyilliyiz. Halbuki “amatör” kelimesinin kökeni bize öyle demiyor.

İsterseniz “amatör” kelimesinin kökenine inelim ve biraz harf harf kelime kelime inceleyelim bakalım bizi nerelere götürecek. 

Fransızca’dan dilimize geçen “amatör” (fr. yazımıyla “amateur”) “seven / sever” anlamına geliyor. Kökünde Latince’de “sevmek, aşık olmak” anlamındaki “amare” fiili var. İtalyanların “ti amo”su, Fransızların “je t’aime’i (Serdar Ortaç’ın deyimiyle “ille de jötem”) ve “aşk” anlamındaki “amour”u (Türkçe okunuşu: amuur), bizim amatör”ün kardeşi sayılırlar. Anlaşıldığı üzere buram buram aşk, sevgi kokuyor.  

“Profesyonel” sıfatı bir işten para kazananı, “amatör” de bir işi sevdiği için yapanı ifade ettiği için bu iki kelime zıt gibi görünse de, bizce en iyi profesyonel, işini “amatör ruh” ve tutkuyla yapabilen profesyonel. Konfüçyüs‘e atfedilen bir laf var hani; “Sevdiğin işi yaparsan, hayatta bir gün bile çalışmazsın” diye. İş ki insan sevdiği işi bulsun. Bizler çocuklarımıza gençlerimize sevdikleri işi yaptıralım ve o içlerindeki “Amatör Ruhlarını” her zaman dimdik ayakta tutmanın yollarını öğretelim. 

Tamer ARSLAN