Baklava Karteli (16)

Ajan Nejdet:

-Evet fark etmeleri çok tehlikeli, plan da, sen de tehlikeye girersiniz ama bu riski almak zorundayız. Yapacağımız iki şey var, birincisi çok dikkatli olup plana sadık kalmak, ikincisi de dua etmek. Ajan Nejdet son kozunu söylemiyordu teslimatçı çocuk Can’a; son koz fark edilmesi durumunda kimlik değişimi ile devlet korumasına alınıp bilinmeyecek bir ülkeye gönderilmesiydi. Bu bilgiyi onunla paylaşamazdı, çünkü Can çok daha korkar, kaçmaya kalkar her şeyi berbat edebilirdi. Güven verecek ses tonuyla, olayların kontrolleri altında gelişmesini sağlayacak güçte olduklarını ortaya koyar şekilde konuşuyordu, Can o konuştukça, olayları bir yolculuk gibi görüyor rahatlıyordu. Canın fark etmediği bir şey vardı;

Ajan Nejdet uzun yıllardır Balkotik Masasında çalışan iyi bir ajandı daha önceki bölümünde organize suçlarla ilgili görevler almış, hepsin de başarılı sonuçlarla şubesine geri dönmüş, iki defa yaralanmış, başarılarından dolayı Balkotik masasına geçişi sağlanmıştı. Şubede müdür yardımcısı olarak görev yapıyordu ona şubede ‘’kaçmaz Nejdet’’ diyorlardı, sebebini efsaneye dönüştürecek şekilde kulaktan kulağa anlatırlardı.

Bir baskın sırasında çete lideri ‘’Çirkin Çetin’’ köşeye Ajan Nejdet tarafından sıkıştırıldığında

-Hey Ajan bozuntusu erkeksen silahını bırak da yumruk yumruğa dövüşelim kim erkek görsünler

Dediğinde tereddüt etmeden,

-Silahını at yanına geliyorum ben de atıyorum silahımı

Demişti ve ikisi de bütün baskın ekibinin gözleri önünde ortada karşı karşıya gelmiş, belden üstlerindeki giysileri çıkarmış kemik kırarcasına bir dövüşe başlamışlardı. Çirkin Çetin, çirkin olduğu gibi iyi de dövüşemiyordu ama yumrukları çok güçlüydü bir vuruşunda Ajan Nejdet kendi etrafında yarım dönüş yapmış “Vaayy iyisin Çirkin” demiş ve yaptığı hamleyle kaşını, dudağını patlatmış sersemleyen Çirkin Çetin’e sol yumruğunu vurduğunda sallanan Çetin’i aparkatla yere sermiş bütün ekip yaşa Nejdet Komiser yaşa erkek görsünler diye bağırmışlar Çirkin Çetin düştüğü yerden sedyeyle kaldırılmıştı.

Bu olaydan sonra Nejdet Komiser ‘’Kaçmaz Nejdet ‘’ unvanını almıştı, unvanın yanında şube şefinden de uyarı almış, “Ne yapalım arkadaşlar bazen kötüleri dövmenin karşılığı uyarı almak olabilir ama kötülerle savaşmaktan vazgeçemeyiz” demişti.

Bölümde çok sevilen mert, güçlü, sağlam diye ifade edilen bir adam, bir eş, bir babaydı Nejdet Komiser, Balkotik masasının eğlenceli bir o kadar sert ama hep akıl danışılan herkesin onu ağabey gibi gördüğü bir yeri vardı, akıl hocasıydı bölümün, defterini yanından hiç ayırmaz her şeyi not alırdı çok zeki inanılmaz bir adamdı Nejdet komiser.

Balkotik masasının Can’ı muhbir olarak kullanmasını da öneren kendisiydi. Çok tereddüt etmiş, günlerce düşünmüştü, bu kadar genç bir adamı böyle bir göreve koymak çok tehlikeli diye ama yapacak bir şey yoktu gençti Can ama dikkat çekmeyecek ve Baklava Kartelini çökertecek tek formül oydu, risk almadan sonuç olamazdı, kendi kendine söz vermişti “Operasyona mal olsa bile bu çocuğu harcayamam” demişti. Çünkü bir önceki operasyonda seçtikleri muhbirleri Baklava Karteli tarafından açığa çıkarılmış ve infaz edilmişti. Can bunu bilmediği için Nejdet Komiserin üzerindeki baskıyı da fark edemiyordu. Nejdet Komiser yaşadıkları bu elim olaydan dolayı kendi kendine söz vermişti Can’ı harcamayacaktı, bu düşünceler aralarında kopmayacak bir bağın temellerini de atmış oluyordu.

Nejdet komiser sessizleşen ortamı biraz da neşelendirmek için;

-Ekibimizin en önemli adamı bir kahve daha içmek ister mi acaba?

Diye sordu;

Can,

-Hayır artık gitmem gerekiyor çok önemli görevlerim var daha fazla çalışmam hayati önem taşıyor artık”

Dedi tebessüm etmesi gerekirken dişlerini sıktığını sert bir tonlamayla konuştuğunu Ajan Nejdet’in bakışlarındaki şaşkınlıkta gördü, elini uzattı Can, Ajan Nejdet sert bir tarzda elini yakalayıp sıktı ve

-Evlat sakin ol sen sadece bir öğrencisin, öğrenmeye yeni başlıyorsun rol yapmaya kalkma kendin ol, inan kolay olacak her şey dedi.

Canın yüzü buruşmuştu çünkü Nejdet Komiser elini sıkıyor canını yakıyordu, yüzündeki acıyı görüyordu Ajan Nejdet, ama birkaç saniye bu acı devam etti, sonra bıraktı elini, derin bir nefes aldı Can, elini bu kadar güçlü sıkmasının tek sebebi vardı; içine girdiğimiz serüven biraz canımızı yakacak ama geçecek demek olduğunu biliyordu Can…

Can,

-Anlıyorum efendim haklısınız daha dikkatli olmaya gayret edeceğim diyerek kafeden ayrıldı.

Merdivenleri koşarak iniyordu, sokağa çıkıp rıhtıma, denize doğru koşarcasına gitmeye başladı, rıhtıma denize ulaştığında kendini sulara atmamak için zor tuttu, derin derin nefes aldı iyot kokusu beynine ulaşıyor bir huzurdan öte bir arınma hissi veriyordu, bir nefes daha bir nefes daha aldı, denizi çok seviyordu, sakinleşti bir duvarın üstüne oturdu boş gözlerle ufuk çizgisine bakıyor hiçbir şey düşünmemek için kendini zorluyordu, düşünmemeliydi hiçbir şey düşünmek istemiyordu düşünceleri onu korkutuyor, gerçek hedeflerinden saptırıyor gibi geliyordu. Martılara yine hayranlıkla baktı ne güzel varlıklardı üstelik çok neşeliydiler, bir keresinde Ece’ye benim için en eğlenceli hayvan martı demiş Ece de sormuştu “Neden?” diye. “Hep gülüyor kahkaha atıyorlar da ondan” demişti. Ece gülmekten gözlerinden yaş gelmiş, “Can çok tatlısın beni hep güldürüyorsun şekerim” deyip yanağını sıkmıştı. Elinin sıcaklığı ona dokunuşu uzay boşluğunda tek başına galaxsiler arasında gidip gelmesine neden olmuş ama ona çaktırmamaya çalışarak teşekkür ederim “Sen de benim içimi güldürüyorsun demişti.

Kafasının üstünden bir martı adeta alçak uçuş yaparak geçti ve telefonu çaldı Ece arıyordu kalbi gümledi açtı telefonu;

-Merhaba ece ne haber?

Ece:

-Selam Can nerelerdesin neler yapıyorsun, ben moda burnuna iniyorum birkaç saat vaktim var gelmek ister misin?

Can:

-Tabi ki hemen yola çıkıyorum buna ihtiyacım var.

Ece:

-Tamam bekliyorum.

Can, çan çin çon tramvayına binip nostalji saplantılarıyla mutlu olmaya çalışan yaşayan ölülerin arasında Ece’ye doğru ‘hele bir geeel’ şarkısı eşliğinde gitmeye başladı. Çok neşelenmişti Ece çağırmıştı onu biricik aşkı sevdiceği güzel gözlü sevgilisi. Ece’nin yanına ulaştığında ona sarılmamak için zor tuttu kendini,

-Selam Ece ne haber?

Dedi, Ece dönüp ona sarıldı ve

-Biliyor musun seni rüyamda gördüm ve çok korktum,

Dedi. Ardından daha da sıkı sarıldı, Can ve Ece’nin saçlarını okşadı.

Can:

-Korkma bak yanındayım üzülecek bir şey yok.

Ece başını kaldırıp yüzüne baktığında gözlerinin buğulandığını gördü. Nasıl da güzel bakıyordu bu kara gözlerin onu bir kez daha çok sevdiğini iliklerine kadar hissetti.

Can,

-Anlatacak mısın lütfen

Dedi. Hemen bir yere oturdular Ece anlatmaya başladı.

-Babamla birlikte bir gemi seyahatine çıkıyoruz nasıl olduğunu bilmediğim bir şekilde sen de bizimle geliyorsun, harika limanlara, şehirlere gidiyoruz, geziyoruz bir limandan ayrıldıktan sonra güvertede babamla senin tartıştığınızı görüyorum sonra babam seni tutuyor ve ben, “Yapma baba lütfen” diye bağırıyorum. Ama seni denize atıyor. Hıçkırıklarla köpükler arasında seni görmeye çalışıyorum göremiyorum. Çok ağlıyorum.

Omzuna dayadığı başından gözlerinden akan yaşlar kolunu ıslatıyordu çenesinden tutup Ece’yi kendine çevirdi Can,

-Bak sadece bir rüya lütfen senin gözyaşlarına dayanamıyorum üzülme artık,

Diyerek yanağından okşadı.

Ece:

-Can seni göremiyordum göremiyordum.

Diye bağırıyordu.

Kendini kaybeder bir haldeydi onun da çok sevdiğini anlamıştı ve sarılıp göğsüne bastırıp sakinleştirmeye çalıştı.

Rüya çok kötü bitmişti kötü bir şeyin habercisi olabilir mi diye endişelendi Can  

Muammer GECE

Telif hakkı yazara aittir [email protected]