Fani dünyanın en baki gerçeklerinden biri sevgidir. Sevgilerin anası, anaların sevgisidir. Her şartta sevebilen bu hususta eşi benzeri bulunmayan, en değerli varlık analardır.
Onlar, severken hiçbir koşula bağlamadan, hiçbir sebebe bağlı olmadan, her şeye rağmen sevenlerdir. Onlar, o kadar çok severler ki bazen ‘evladım incinir’ endişesiyle sevmeye kıyamaz, doya doya sevemezler bile.
Allah Teala, anaların kıymeti bilinsin istemiştir. Kendisine itaatten hemen sonra ana-babaya itaati ikinci sıraya koymuş, bir bakıma Allah’a imandan hemen sonra ana-babaya iyilikte bulunmayı, üf bile dememeyi şart koşmuştur.
“Allah’a kulluk edin. O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın. Ana-babaya iyilikte bulunun. (Nisa suresi: 36)
Ana-babaya karşı gelmek, saygısızlık etmek, sözüne itaatsizlik etmek kat’i ve en büyük günahlardandır.
Peygamber Efendimiz de bu hususta şöyle buyurur:
“Allah’ın rızası ana-babanın rızasında, Allah’ın gazabı da yine ana babanın gazabındadır.”
Tarih evlatlarını korumak için gözünü kırpmadan ölüme koşan ana-babaların öyküleriyle doludur. Bu hususta burada yeni bir öykü kaleme alacak değilim. Benim üzerinde durmak istediğim analara başka bir perspektiften bakmak.
Ana olmak için kız çocuğu olarak dünyaya gelmek gerekir. Her doğan kız çocuğu geleceğin anasıdır. Hal böyle iken ne hikmetse yıllar boyu kız çocukları hep negatif ayrımcılığa uğramışlardır.
– Baba oldum Kamil.
– Hayırlı olsun, erkek mi?
– Yok Kamil, bir kızım oldu.
– Kız mı?
– Evet,
– Olsun, olsun üzülme, o da evlat sonuçta.
“Olsun o da evlat sonuçta” sözünde bile bir aşağılama var. “Olsun, üzülme” demek, var olan memnuniyetsizliğin teselli edilmesidir.
Şayet çocuk erkek doğduğu zaman “olsun o da evlat üzülme” denirse ben sözümü geri alacağım. Bu denmediği sürece aşağılanma fikrinde ısrar edeceğim.
Peki kocaları tarafından kadınların uğradığı şiddete ne demeli? Kadın cinayetlerini düşünemiyorum bile. Haz çağı, hız çağı, bilgi çağı derken o kadar tecrübeye rağmen hala o eski düşünceye sahip kafalar mevcut.
Nasıl yapıyor, niçin yapıyor, hangi kafayla yapıyor anlamak mümkün değil.
Eşine şiddet uygulayan bir erkeğe “Annen hakkında ne düşünüyorsun?” diye bir soru sorulsa kim bilir neler söyleyecek neler. -Ah anam, canım anam, güzel anam, biricik anam, diyecektir.
İyi güzel de ana bir sende yok ki. Şiddet uyguladığın kadın da bir çocuğun anası değil mi? Senin anan ne kadar kutsal ise, çocuğunun anası da o kadar kutsaldır. Eli öpülesidir, ayağının altında cennet saklıdır.
Sen aslında eşini dövmüyorsun, cenneti dövüyorsun.
Bir anne oğlunu yirmi, bilemedin otuz yıl bakıp büyütür. Bir hanım da kocasını en az annesi kadar bakar, besler, büyütür. Yaşamı için yemeği, çamaşırı, bulaşığı ve tüm hizmetlerini elli yıl, altmış yıl yapar. O da en az annesi kadar sevgi ve saygıyı hak eder.
Yetmiş yaşında kapı komşumuz Fuat Amcanın annesi on yıl önce ölmüştü. Bir hafta ağladı, sızladı sonra normal hayatına geri döndü. Bir sene önce de hanımı Fatma Yenge öldü. Aman Allah’ım, adamın hali perperişan oldu. Fuat Amca hala kendine gelemedi, resmen yaşayan ölü.
– Cennet neresidir?
– Cennet, analarımız ve çocuklarımızın analarının ayakları altındadır.
H. İbrahim ÇORAKLI
Öğle Vakti 12:58
News
Köşe Yazıları
