On beş gündür bu bela ile uğraşıyoruz, ailecek.
Önce babam ve ben, sonra evlatlarım ve eşim yakalandık bu illete.
Takdir edersiniz ki çok can sıkıcı ve umutsuzluk verici bir süreç oldu; özellikle ben ve babam için…
Babam 90 yaşında… Hastaneye acilen kaldırılıp yoğun bakıma alınması işi iyice kötüleştirdi.
Allah’a şükür büyük oğlum da yanımızda kaldı ve aynı odada 3 nesil tedavi gördük. Evladım da hem babasına hem dedesine hizmet etti. Elhamdülillah Rabbime ki bize evladın hayırlısını vermiş bir dediğimizi iki etmedi aslanım.
Çok şükür tedavi iyi geçti ve taburcu olduk. Herkes evde; yorgunluk ve halsizlik dışında hepimiz iyiyiz.
Önceki yazımda da değindiğim üzere insan sağlığını yitirince çok duygusal hale gelip sadece ölümü ve sonrasını düşünür oluyor.
Acaba artık buraya kadar mı?
Evladımla ailemle böyle duygusal konuşmalar yapmaktan geri duramadım. İnsan kendi hayatını düşünüp sürekli muhasebe ediyor cihazlara bağlı nefes alıp verirken.
En çok da bu süreçte aklıma ülkem geldi. Neden mi?
Uzun süredir köşe yazarlığı, kitap yazarlığı, edebiyat, şiir, müzik, tiyatro, sosyal medya grupları ve siyasi, politik konularda çalışmalar yapıyorum. Sürekli bir görev alma çabası içerisindeyim. Amacım; bu devlet için, bu ülke için, bu dava için bir taşı, bir taşın üstüne koyma, insanlarımıza ve inancımıza faydalı olabilme çabası. Maddi ya da manevi olarak neye gücümüz yeterse…
Bu süreç özellikle son 15 yıldır yoğunlaşarak devam etmiş.
Bu zaman zarfında farkında olmadan çok önemli bir şey başarmışım. Bunu hasta olup hastanede kaldığım süreçte çok iyi anladım.
Az önce -aklıma ülkem geldi- demiştim ya; işte, başardığım şey bununla ilgili.
Hastanede öyle yoğun bir mesaj trafiği yaşadım ki, öyle güzel yürekli insanlara dokunabilmişim, onlarda olumlu bir iz bırakabilmişim ki hepsi bir ağızdan; “Hemen iyileş! Kendine iyi bak! Şunları şunları mutlaka ye! Ve bu davada faaliyetlerine devam et. Sana ihtiyacımız var ve sana gerçekten değer veriyoruz, iyiliğini, sağlığını istiyoruz” diyerek öyle büyük bir motivasyon sağladılar ki kendimi hem değerli hissettim, hem de yalnız olmadığımı sayelerinde anladım.
Benim gibi kendi halinde bir adamın bile bunları duyması, yaşaması çok değerli.
Bu sebeple bana bu süreçte destek veren, mesaj atan, arayan bütün insanlara, dostlarıma, arkadaşlarıma sonsuz teşekkürler, Rabbim hepinizden razı olsun.
Yeniden bu millet için, bu dava için, bu lider için çalışmalara devam edeceğimden emin olabilirsiniz.
Rabbim yar ve yardımcımız olsun inşallah.
Ömer TAŞDEMİR
İkindi Vakti 16:47
News
Köşe Yazıları
