Mektubun var… Bölüm 2

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bekleme salonunda karşı sırada oturan kadın kafası biraz öne eğik, neredeyse yerdeki mermer zemine gözleriyle bir şey kazıyor gibiydi. Bu kadar keskin neden bakıyordu çok merak ettim. Küçük bir çocuk yanından geçerken ayağına hızlıca çarpmış olmasından etkilenmediğinde bir nöbet ya da kriz geçiriyor olmalı diye düşündüm. Saçları kısa kesilmiş, kulağından yanaklarına doğru kılıç gibi bir şekil almıştı, gözlerinin karası sürdüğü göz kalemiyle daha da belirgin ve dikkat çekici görünüyordu. Dudaklarındaki biçimli şekil bir şey söylemesini ya da bağırmasını engellemeye çalışırken ısırmasından kaynaklanan bir acı taşıyordu adeta. Normal denecek bir boyda olduğu ayak bileklerine kadar uzanan, yakmayan yazlık kumaşlardan olan giydiği  etekten anlaşıyordu. Beyaz erkek yakalı bir gömlek giymiş olması bir yönetici izlenimini veriyordu. Duruşunda bilgi ve tecrübe esnekliği hakimdi.  Akrep burcu bir kadın olduğuyla ilgili tahminde bulunup, öğrenmek eğilimi içimde merak dalgaları oluşturmaya başlayınca, hemen kitabımı çıkarıp okumaya karar verdim. O kadının bir şeyden kaçtığıyla ilgili ciddi endişeler geçti kafamdan ama kitabıma yönelmeli ve bitirmeliydim. Birkaç sayfa okumuştum ki Balıkesir yolcuları 47. kapıdan geçiş yapabilirler anonsu duyuldu. Ama akrep burcu kadın hareketsizdi. Dalgın olduğunu biliyordum ve yanına yaklaşıp

-hanımefendi diye seslendim

Duymayınca omzuna dokunup;

-Balıkesir yolcuları için çağrı yapıldı dediğimde başını kaldırıp minnettar gözlerle bakarak karamsar bir ifadeyle teşekkür etti.  Başımı eğerek selamlayıp feribota yöneldim. Bilet kontrol ve merdivenler derken yerimi bulup oturdum. Feribot  neredeyse boştu. Kitabıma kaldığım yerden devam etmeliydim ve öyle yaptım. Sebahattin Ali ne kadar detaycı bir adamdı. Ama bu Maria Puder de bir kadın olarak ilginçti, hem de çok ilginç…

Bir ara uykum gelir gibi oldu ama gözlerim ekrana takıldı. Kraliyet ailesi karar almış pandemi sarayına çekiliyordu ve aileden birçok insan aşı oluyorlardı, ciddi önlemler aldıklarını açıklıyorlardı. İngiltere’de böylesine bir dönem yaşanırken İsrail’de bir hastalık belirtisi neden yok? Çin’de her şey yolunda gibi görünüyor acaba neler oluyor diye düşünüyordum. Ekranda sürekli birçok ülkenin yaşadığı salgın etkileri veriliyor, ölü sayıları açıklanıyordu. İnsanlık bütün olanları izliyor, tedbir almak, mücadele etmekte eksik kalıyor, mutlaka bir çözüm olması gerekir diye hayıflanıyordum. İyileşen hasta sayısıyla ölen hasta sayısı hiçbir zaman kıyaslanmıyor, sadece yine şu kadar insan öldü diye sadece ölümlere vurgu yapılıyordu. Bu planlı bir tatbikat gibi görünüyordu ama benim gibi düşünen insan sayısı çok azdı. İşte bu yüzden Balıkesir’e gidiyordum, her şey değişebilirdi, değişmeliydi.

Muammer GECE

(telif hakları yazara aittir [email protected])