Dizlerimde dinlen anne

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Yuvayı, dişi kuş yaparmış. Öyle duymuştum günün birinde birilerinin dilinden. Yaşadığımız evi bize yuva yapan da bir dişi kuştu işte. Hepimiz o kuşun kanatlarından tutunmuştuk hayata. Onun kanat çırpışlarındaydı hayat.
Daha çok küçüktük o zamanlar. Baktığımız, gördüğümüz, duyduğumuz her şeyde ve her yerde “Anne” diye çağırdığımız o melek yüzlü, gül kokulu kadın vardı yanı başımızda.

Nedense hep telâşlaydı, annem. Sorumlulukların ve çevresindekilerin beklentileri altında yorgun düşerdi. Sabah erkenden işlere başlar, biz yattıktan sonra bitirebilirdi ancak. İşlerinin ve koşuşturmalarının yoğunluğundan olsa gerek çok nadir bizimle oturup sohbet edebilirdi.

Benim hayal dünyam geniş olduğu için hep kendi kendime bir şeylerle uğraşır, oyunlar icat ederdim. Kitaplara sarılmam da bu yüzdendir belki de. Anneme baktığımda şimdi o günlerin yorgunluğunu görüyorum yüzünde. Elimden gelse bu halimle o günlere gidebilsem tutardım o güzel ellerinden annemin; sonra oturturdum bir köşeye ve “Dinlen dinlenebildiğin kadar!” derdim anneme. Ona, dünyanın bitmek tükenmek bilmeyen o hızlı döngüsünün hiç bitmeyeceğini söylerdim. Ardından biraz dizlerinde yatmak istediğimi hissettirirdim; başımı dizlerine koyardım. Başımı dayadığım yastık olurdu dizleri. Belki de yüzümüze baktıkça bize dokunamadığı günler geliyordur aklına ve kim bilir nasıl da üzülüyordur. Öperek ellerinden “Sakın üzülme, varlığın her şeye değer!” derdim. Arada ben de onu dizime yatırır, saclarını okşar, “Anneler de yorulur, az dinlen hadi!” deyip alnından öperdim. “Anne, ne demekmiş anladım, hiç merak etme!” deyip gülümserdim hem de. “Annesin diye bin parçaya bölünme, kendine de vakit ayır, gel şimdi saclarını boyayalım, onca yıl bekleme!” derdim.

Herkesin annesi gibi benim annem de çok güzeldir. Sevildikçe nasıl da güzel oluyorsun sana çekmişim diye sokulurdum annemin şefkat kokan kollarına. Tam annemin benim yaşındaki haline gidip sarılsaydım şayet, tam alnından öpüp “Şimdi de sonra da harika bir anne oldun. Haberin olsun!” derdim. Simdi o yaşlara gidemiyorum. Evet, huzurunuzda yüreğimden akıp gelen kelimelerimle alnından öpüp ona, “Sen harika bir annesin.” demek istiyorum.
Anne demenin doğurmak olmadığı, anneliğin cinsiyetsiz olduğu, hem anne hem baba olmak zorunda kalan, kendi bedeninde hayat vermediği halde vermişçesine davranan tüm annelerin anneler gününü kutluyorum.
Sizler, Rabbimin dünya üzerindeki güzel meleklerisiniz.

Betül USTA