Aşk

Aşk kelimesi sarmaşık kelimesinden türetilmiştir. Aşk kelimesini seslendirdiğimizde “ş” ve “k” harflerini birlikte söyleriz. Sanki ikisi bir harfmiş gibi telaffuz edilerek, harfleri birbirinden ayırmadan tek hece, tam kelime olarak söylenir, aşk. İngilizce deki “Love” da Arapçada ki “Hub”, veya   “ عشق   “ da yine tek hece ile söylenir.

Anlam olarak da birbirlerine sımsıkı sarılan, yapışan, tutunan, tutku ile bağlanan, birbirinden ayrılmayan, kopmayan demektir.

Aşkı, duygusal, bedensel ve ruhsal tutku derecesinde istek, bağlanma olarak tarif ederken; aşık olmayı, aşığı tarif etmek pek o kadar kolay değildir.

Aşık olmak, dünyanın belki de en tarifi imkansız hislerinden biridir. Aşkınızı ifade etmeye kalksanız diliniz tutulur, söyleyemezsiniz. Yazmaya karar verirsiniz bu sefer, siz de benim gibi eliniz ayağınız titrer, harfler kargacık burgacık dökülür kağıda, yazamazsınız. Ne kadar edebiyata sahip olsanız olun, duygularınızı tam olarak anlatamazsınız.

Bilenin söylemediği, söyleyenin bilemediği, en masum duygunun, en güçlü tutkunun adıdır aşk.

Aşk, aşığı olumlu ya da olumsuz olmak üzere iki yola götürür. Sonu hüzünle biten aşklar vardır, öyküleri hep içimizi acıtır, yakar yüreğimizi. Kendimizden bile sakladığımız eski bir yarayı yeniden, derinden kanatabilir. Bizi de yakabilir aşkın ateşi, korkarız söylemeye, söylenmeye. Kıyamayız söndürmeye. İçten içe yanar içimizde, saklarız yaksa da dumanımızı kimselere göstermeyiz. 

Evlilikle sonuçlanan aşklar ise aşığı memnun eder. Sadece aşıkları değil onlar kadar bizi de sevindirir, ellerimiz patlayıncaya kadar alkışlarız. Heyecan duyarız, içimiz kıpır kıpır olur, onların mutluluğu yayılır yüreğimizin dört bir yanına.

Aşkı, evlilikle taçlandırmak, sevdiğimizle, aşkımızla evlenmek, kendi mutluluğumuz kadar aynı zamanda soyumuzu, yani geleceğimizi kurtarmaktır da. Ruhun teskini, bedenin rahatı, nefsin terbiyesi yanında neslin devamı için karşı cins ile birlikte olmak hayati derecede önemlidir.

Hayatın bu en nadide güzelliği, insana kendi özünden enfes bir lezzet olarak sunulmuş, dünya sürgününe gönderilmiş insana ilahi bir tesellidir evlilik. Evlilik gerçekten ihmal edilmemesi, dünyada yaşarken yaşanılması gereken Allah’ın en büyük nimetidir.

Evlilik kutsal bir yuvada yaşanılan huzurun merkezidir. Bir olmaktan birlik olmaya geçişin adresidir. Özelikle erkekler bu hususta daha bir sorumluluk sahibidirler, olmalılar da.

Önemli olan bir kadınla evlenmek değil, ona hanımefendi muamelesi yapabilmektir. O prensesten bir kraliçe meydana getirmektir.

Yine önemli olan bir erkekle evlenmek değil, onu toy delikanlılıktan olgun bir beyefendi seviyesine yükseltmektir.

Evlenmek elbette önemli, ancak asıl önemli olan sevgiyi devam ettirebilmek, saygı duymak, eşini ömrü boyunca nimet bilip, taç olarak başının üstünde taşıyabilmektir.

Önemli olan evlenmek değil, evliliği huzur içinde devam ettirebilmektir.

Önemli olan anlık, günlük bir yastığı paylaşmak değil, son nefesine kadar bir yastıkta kocayabilmektir. 

H. İbrahim ÇORAKLI