Tanrı misafiri

Hz. Musa’nın kavmi Allah Teâlâ’yı görmek ve ona yemek yedirmek istediklerini Hz. Musa’ya bildirirler.

Hz. Musa kavminin bu isteğini kabul edilemez bulur, kavmine:

Allah Teâlâ’nın yemeye içmeye ihtiyacı yoktur, der.

Fakat halkı ısrar eder. İllaki Allah’ı görmek, ona bir şeyler ikram etme isteğinde ısrar ederler. Hz. Musa bunu Rabbine teklif etmekten hayâ eder.

Bir gün Hz. Musa, Allah’ın huzurunda iken, Allah Teâlâ:

“Ya Musa, neden bana kavminin isteğini söylemiyorsun?” diye sorar. Hz. Musa:

-Allah’ım, senin yemeye içmeye ihtiyacın yoktur, ben nasıl olur da yemeğe davet ederim, diye cevap verir. Allah Teâlâ:

– Sen kavmine söyle, tekliflerini kabul ediyorum, davetlerine katılacağım, diye buyurur. Bunun üzerine Hz. Musa, kavmine durumu anlatır ve davet hazırlıkları başlar.

Allah Teâlâ’nın davetlerine geleceğini duyan halk en güzel yemekleri yaparak beklemeye başlarlar.

Herkesin gözü yoldadır. Fakat gelen giden yoktur. Uzaklardan yaşlı, fakir, üstü başı toz toprak içinde bir kimse görünür. Yaşlı adam, uzaktan geldiğini ve çok aç olduğunu, kendisine ikramda bulunup bulunamayacaklarını sorar.

Onlar, çok önemli bir misafir beklediklerini, yemeye ancak o gelince başlayacaklarını söyleyerek, yaşlı adama yemek vermezler.

Yaşlı adam, kendisini misafir etmeyen, yemek vermeyen o yerden hızla uzaklaşır.

Halk heyecanla Allah’ı beklemeye devam eder fakat gelen yoktur.

Halkı Hz. Musa’nın kendilerine yalan söylediğini dolayısıyla kandırıldıklarını düşünerek kızarlar.

Hz. Musa ertesi gün Allah Teâlâ’nın huzuruna çıkar:

–  Allah’ım, Sana söylemekten utanırım, ancak kavmim bana: Sen bize yalan söyledin demekte. Onlara nasıl cevap vereceğimi bilemiyorum, diye sorar. Allah Teâlâ:

“Ben yemeğe geldim ya Musa, lakin siz bana ikramda bulunmadınız. Ben yere göğe sığmam ama bir kulumun gönlüne sığarım. Eğer size gelen misafirin teklifini geri çevirmemiş olsaydınız, beni ağırlamış olacaktınız. Ben yoksulların, muhtaçların ve düşmüşlerin yanındayım. Onlara ikram ettiğinizde bana ikram etmiş olursunuz” diyerek cevaplandırır.

Tanrı elbette misafir edilemez o zamana mekâna sığmaz. Ancak gelen her misafir onun adına gelir, ikram edilmeye layıktır. Kuluna ikram etmek ona ikram etmektir. Kulunu üzmek onu üzmektir. Kimin yüreğinde Allah sevgisi varsa, Allah o sevginin içinde vardır. Kimin yüreğinde ne saklıdır bilinemez, bilemeyiz. O yüzden denilmiştir ki; Her geceyi Kadir, her geleni Hızır bil.

Tanrı evlerimize gelip yemek yemez, çayımızı içmez. Kendisi adına kulunu misafir olarak gönderir.  Tanrı misafiri sözü bu olay sebebiyle oluşmuş çok nefis bir ifadedir.

Tanrı misafir olmaz ama Tanrı misafiri olur.

H. İbrahim ÇORAKLI