İnsana harcayın, insanı harcamayın

Harcamak, israf etmek günümüzün en yaygın hastalığı. Eşya, madde harcamanın maddi bir bedeli vardır. Harcamak paralıdır ve pahalıdır da. İnsan harcamak ise masrafsız olan, en ucuz olanı.

Tek kullanımlık mendil, plastik tabak, kaşık, çatal gibi. Al kullan, işin bitince at gitsin.

Harcadıkça harcamak istersin. Harcarsın da. Artar sanırsın ama aslında artan harcadığınız değildir. Harcanacak olanlardır, sıradakilerdir.

Bir yandan tüketirken bir yandan da tükenirsin. Farkında olmazsın bile.

***

Öyle bir toplum oluştu ki her şeye kendi menfaati açından bakan, başka türlü bakamayan, baksa da göremeyen.

İşine yaradığı müddetçe seven, yaramadığı zaman tü-kaka eden hastalıklı bir anlayış çok yaygın hale geldi.

Boş konuşan, çok konuşan, yanlış konuşan, bağırarak konuşanlara itibar edilmekte; bilgi ve emek sahibi, derinlik ve içtenlik sahibi kişiler fark edilememekte.

İşi, parayı, makam ve mevkiyi hayatın en üst noktasına koyan anlayış için; sohbet, muhabbet, aşk, sevgi, saygı, büyük-küçük gibi kavramlar anlamsız oldu.

Bir omza baş koyup huzur bulmanın ne demek olduğu çoktan unutuldu. Onun yerine artık insanlar yükselmek için omuz arar hale geldi.

Bir yerlere gelmek için inanmadıklarına inanmış gibi yapan, değerleri olmayanlar türedi. Ve bunlar o kadar çoğaldı ki, normalleşti, duruma alışıldı, yadırganmaz hale gelindi.

* * *

İçi başka dışı başka şekilde yaşamak zordur. Bu en başta sağlığa zararlı. Bir yanda nar bir yanda nur, bir yanda sirke bir yanda balın bir arada olması bünyeye zarar verir.

Doktorlar; kişilik bozukluğu olan, çift kimlikli, ikiyüzlü kimseler için -kendi elleriyle kendilerini ateşe atan kimselerdir- diyorlar. Kendilerine ne büyük kötülük ettiklerini, ne denli zarar verdiklerini altını çizerek ifade ediyorlar.

Kullan at mantığı, ahlaksızlık boyutu ile kendi egolarını tatmin için insan harcamak, çağımızın en büyük hastalığıdır.

Hepimizin hayatında rastladığı bu tip hasta ruhlu insanları tedavi etmek, yeni yetişen nesli ahlaklı, dürüst ve değer üreten insan olarak yetiştirmek gerekiyor.

Değer tüketen değil değer üreten, değer atan değil değer katan bir nesle ihtiyaç var. Kısaca;

İnsana harcayalım, insanı harcamayalım.

H. İbrahim Çoraklı