Soba sıcaklığı

Yaşadığımız şu garip çağda kişisel gözlemim o ki, bir çok değerimizi banal ya da ilkel kisvesi altında bizden çalmışlar. Bunlardan biri de soba!

Şu buz gibi havada İstanbul’da olmayışımın konforunu yaşıyorum desem belki bir çokları bana “gerici” der! Banal veya ilkel dışlamasına da maruz kalabilirim. Fark etmez. Ne derlerse desinler!

 Ben tam tersini düşünmemin yanı sıra, şükürler olsun ki memleketimde canım icat soba ile içimi ısıtıyorum. Üst kat modern, doğal gazlı kalorifer ile ısınıyor. Adım bile atmıyorum. Çünkü içimi ısıtmıyor. Yani sobalı olan alt katta ilkelliği kana kana yaşıyorum. Bundan mütevellit de çok mutluyum. Birileri modern olsun. Modernizasyonun tembelliğini de sevmiyorum doğrusu. Ben bu ilkellikten fazlasıyla memnunum.

Evlerimizden sobalar kalktığından beridir aile kavramı yerle yeksan. Farkında mısınız? Tutturmuşlardı bir çekirdek aile, ki keşke eski geniş aile düzenimize dönebilsek. Zaman içerisinde bize dikte edilen çekirdek ailenin çitlenip paramparça edileceğini tahmin edemediler sanırım.  Modernleşirken aile unsurunun bu kadar çabuk telef edileceği kimse tarafından öngörülmedi. Yaşadığımız çağda halimiz ortada.

Sobalı evlerde geniş aileler yaşarken herkes, o muhteşem doğal odalarda mutlu mesut yaşardı. İnsanlık tarihinin en büyük buluşlarından olan ateş, sevgiyi, aşkı, samimiyeti, güzel şahsiyetli olmayı harlamış bence.  Biz niteliklerimizi ve doğallığımızı ateşi görmeden ısınmaya çalışırken kaybettik maalesef. Yapaylaştık!

Eskiden aile olmayı başaran insanlar kalabalık bir düzende yaşardı. Topluca yaşamak adına ateşi baz alan büyükler de küçükler de yerini ve haddini bilirdi. “Baş sedir” olarak adlandırılan yerde büyükler hüküm sürse bile haddini bilen küçükler sevgiyi kana kana tadarak büyürdü. Boşanmalara ve aile içi kopukluklara meydan verilmezdi. Yuvanın içindeki tüm fertler acıyı tatlıyı birlikte yaşardı. Çünkü hem birlik hem dirlik vardı.

 Biz modernleştik güya. Topluma baktığımızda o zamanlardaki kadar mutlu insan göremiyoruz. O yılların da bir sürü bilge kişiliği vardı, iddia edildiği gibi cahil oldukları yahut sorgulamadan yaşadıkları için mutlu değildi insanlar. İnsana yakışan saflık ve temiz karakter çoğunlukta olduğu için huzurluydular. Şimdiki gibi arkasını kollayarak yaşamazlardı. Günümüzde nerde güven? Etrafınıza bakın, varlar mı? Güvenilir insanlar azınlık yazık ki!

 Ateşin sesini duyup, alevini gözümle görünce ruhi ve bedeni tüm uzuvlarım sıcacık oluyor. İsi, pası, kiri bile şimdiki yaşanan ve karşımıza ahlaksızlık olarak çıkan hayatlardan çok daha temiz. Ben imkanım olsa sobalı evi tercih ederim. İmkanım yoksa da her fırsatta soba yakmayı ve o sıcaklığı yaşamak için şartları zorlarım. Ateşle oynamayı seviyorum.  Çünkü ateş beni terapi ediyor.

Modern miyiz?

Evet. Oldukça. Hatta kanaatimce olması gerekenden fazlaca…

Peki günümüzde neden kimse kimsenin içine soba sıcaklığı veremiyor? Neden çoğumuz mutsuz? Niye insanlar antidepresan kullanarak gerçekliklerini görmezden gelme çabasında? Hiç düşündünüz mü?

Üzerinde cızırdayan çaydanlığa, gece karanlığında tavana yansıyan ışığına, içime dolan sıcaklığına, çocuklarımı ve torunumu kanatlarımın altında toplamama yarayan, varlığı, yokluğu bana öğreten güzel eşya, sana minnettarım. 

İyi ki hala varsın. Seni seviyorum.