Büyümez ölü çocuklar!
Annem ve kardeşlerimle birlikte yemeğe oturmuş babamın gelmesini bekliyorduk.
Birden çok büyük bir ses duyduk kulaklarımızı sağır edercesine, bina yıkılıyordu her yer toz ve moloz yığını olmuştu. Üzerimize tavan çökmüş tozdan dumandan kimse birbirini göremiyordu. Bağırışlar, çığlıklar arasında tam bir can pazarı yaşanıyordu, her şey bir anda olup bitmişti.
Ben Şeyma, 7 yaşında bir kızım. Evimiz katil Esad tarafından bombalandı Annem ve üç kardeşim öldü.
Bir kardeşim ayaklarını, bir kardeşimde sağ gözünü kaybetti. Annem benim üzerime kapandığı için ben kurtulabilmiştim. Saatlerce o yıkıntının arasında kurtulmayı ağlayarak ve acı içerisinde, kardeşlerimin yaraları yüzünden acı çığlıklarını üzüntü ile dinleyerek bekledik. Uzun süre sonunda babam ve arkadaşları beni ve ağır yaralı iki kardeşimi kurtardılar.
Hastanemizi de bombalamışlar doktorlar da ölmüştü, çok zor şartlarda ameliyat edildik.
Artık ne dönecek yaşayacak bir evimiz ne de yemek alacak paramız vardı. Herkes gibi canımızı kurtarmak için günlerce yürüyerek kuzeye yani akrabalarımızın da olduğu Türkiye’ye ulaşmaya çalıştık. Annemi ve kardeşlerimi namazlarını kılıp toprağa bile veremedik. Türkiye’ye gelince bizi içeri aldılar, bize iyi davrandılar, sıcak yemek verdiler battaniye verdiler, çadır kurdular hayatımızı kurtarmış akrabalarımızın da yaşadığı Türkiye bize sahip çıktı. Büyük bir kampta diğer kurtulanlarla birlikte güvenle yaşamaya başladık. Kardeşlerimi ve beni doktorlar iyileştirdi; üstelik burada okulumuz bile var artık.
Sizin hiç anneniz öldü mü? Evinize atılan bombalarla vücudunun paramparça olduğunu gördünüz mü? Ya da kardeşlerinizin yanınızda bağıra çağıra can verdiğine şahit oldunuz mu?
RABBİM kimseye yaşatmasın. Bu kadar acıya rağmen bizler şanslıyız. Babam ve iki kardeşim yanımda, birbirimize dayanarak yaşama tutunduk kardeş Türkiye’de… Ama deniz yoluyla giden birçok Suriyeli insan Akdeniz’de boğularak can verdi. Küçücük çocukların cesedi kıyıya vurdu görmediniz mi yoksa!
Daha kötüsü de var. Bizden sonra katil Esad kimyasal silahlarla, fosfor silahları ile tüm şehirleri bombaladı milyonlarca insan ve özellikle çocuklar zehirlenerek yanarak feci şekilde can verdi.
***
Ben Şeyma 7 yaşında bir kızım; iyi kötü hayata tutunduk. Hatta Türkiye’nin yaptığı askeri operasyonlardan sonra yüz binlerce Suriyeli de geri döndü, kendi vatanında yaşamakta.
Hala Suriye’siziz, vatansızız Türkiye’de yaşıyoruz, güvendeyiz çok şükür ama bize birçok kişi öcü gözüyle bakıyor, bizi istemiyor, bizi sevmiyorlar. Ben onlara ne yaptım ki? Tek suçum yaşamak için buraya sığınmak!
Ben Şeyma, 7 yaşında bir kızım. İnsan hiç ister mi annesi ve kardeşleri bomba yüzünden ölsün, vatanını terk etsin, burada yağmurda, çamurda, karda kışta, çadırda yaşamak zorunda olsun…
Bir de şunu sormak istiyorum; bizim devlet başkanımız bütün vatandaşlarını acımasızca ve vahşice katlederken Türkiye’nin lideri bütün zorluklarına, ekonomik, sosyolojik ve siyasi ağır maliyetlerine rağmen bize sahip çıkıyor neden?
Ben Şeyma, 7 yaşında bir kızım.
Bazılarına göre baş belası mülteci ama bizim inanışımıza göre MUHACİR!
Rabbim bize ENSAR olanlardan razı olsun.
Nazım’ın da dediği gibi; “Yedi yaşında bir kızım büyümez ölü çocuklar”
Ömer Taşdemir
İkindi Vakti 16:08
News