Korkma!

Korkma! diye başlar İstiklal Marşımız.

Tıpkı Âlemlere Rahmet olarak gönderilen sevgili Peygamberimizin, Müşriklerden korunmak için sığındıkları o mübarek mağarada o mübarek Sıddık dostu ile beklerken, Gözü dönmüş düşmanların oraya gelmesi ile endişelenen, Hazreti Ebu Bekir’e (R.A) söylediği gibi; “LA TAHZEN İNNALLAHE MEANA” (Korkma ALLAH inananlarla beraberdir).

Ne güzel bir çağrı değil mi?

Umutsuzluk içinde bitap düşmüş, necip milletin tekrar inançla, umutla ayağa kalkmasını sağlayacak derin bir sesleniş.

Ve devam etmiş; Hatta öyle bir cesur ol ki;

Garbın afakını sarmışsa çelik zırhlı duvar!

Senin İman dolu göğsün gibi serhaddin var!

Diyerek güç aldığın, kaynağının ALLAH’A olan İmanının olduğunu haykırmış.

“ÖLÜRSEK CENNET BİZİM KALIRSAK VATAN BİZİM” şiarı bütün halkın sinesinde yankılanmış.

Her türlü zorluktan sonra mutlaka bir kolaylık vardır İnşirahı ile de bütün mücadelemizi, inanan ve iman eden vatan evlatlarına, mübarek bir müjde ile tamamlamış.

Kendisine sordukları vakit de; RABBİM bir daha bu millete İstiklal Marşı yazdırmasın!

Duasını da dillendirmiş Vatan şairimiz; MEHMET AKİF ERSOY. ALLAH ondan razı olsun İnşallah.

Buraya kadar herkesin bildiğini tekrarladık lakin gelmekte olan tehlikelerin büyüklüğünün, azgınlığının ne kadarının farkındayız?

İçimizde kaç kişi, kuruluş veya topluluk hazırlıklı bu vahşi ve yıkıcı musibetlere?

Vatanına göz dikenlerle sabah kahvaltı yapanlardan, bu bayrağı gördüğü zaman şeytan çarpmışa dönen ve bu marşı dinlemekten ve duymaktan kaçanlardan zaten umudumuz yok, üstelik hepsini not ettik. Elbet bunların neden yapıldıklarını, kime yapıldıklarını biliyoruz.

Mesele bunlar ve bu organize kötülüğü yapanlar değil!

Mesele bizim damarlarımızdaki asil kanda da mevcut olan kudreti, ÖMER HALİSDEMİR gibi ne kadarımız icraat edebileceğiz? Ne kadar birlik olma millet olma gayretinde olacağız? Mesele bu.

Velhasıl Mehmet Akif’in de dediği gibi sen yine de; KORKMA!

Ömer TAŞDEMİR