Yarın öleceğinizi bilseniz ne yapardınız?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

İnsanoğlu ne kadar unutkan ve pervasız yaşıyor bu dünyada öleceğini bile bile değil mi?

Sürekli bir koşturmaca, hengâme, telaş içindeyiz.

Son zamanlarda özellikle Covid-19 salgınından sonra ülkemizde ciddi kısıtlamalar, yasaklar, tedbirler getirilince aslında en önemli şeyin sağlık olduğunu, yani bize çok az verilen adına ömür denilen hayat sermayesinin çok önemli olduğunu anladık.

Geçenlerde göğsümde hırıltı oldu ve titreme yaşadım haliyle çok gezen ve sürekli müşterilerini ziyaret eden biri olarak hemen Covid-19 testi yaptırdım.

Tahmin edersiniz ki sonucunu en az 12 saat bekleyebiliyorsunuz.

Bu süreçte aracımı bir yere çekip koltuğu yatırdım ve saatlerce bekledim.

Eve gidemezdim. Eğer testim pozitifse evdekilere bulaştırmamam gerekiyordu.

Müşterilerime de bu sebeple gidemezdim zaten kırgınlığım ve yorgunluğum çok arttığı için koltuğa kıvrılıp kalmıştım.

Aklımdan bir sürü kötü senaryolar üretmeye başladım bu arada; ya pozitifsem? Ya buradan sağ çıkamazsam; ölüm ile sonuçlanacak bir sürece girdiysem? Ailemin, özellikle 10 yaşındaki oğlumun benim yokluğumda yaşayacağı o çok acı veren travmayı nasıl karşılayacağını ya da karşılayamayacağını düşündüm.

Ailemin durumunu düşündüm. 90 yaşındaki yaşlı babamın ne yapacağını düşündüm.

48 yaşında olan kendimi düşündüm, biraz da hayallerimi, gelecekteki planlarımı, emekli olmayı, küçük oğluma da bir ev alıp ona bırakabilmeyi düşündüm.

Ne kadar boşmuş aslında her şey. Adına ölüm denen bu gerçeğin bu dünyada yaşanılan her şeyin önemsiz olduğunu hissettirmesi ne kadar dehşet verici değil mi?

Artık bütün yaşanmış ve yaşanacakların değerini yitirdiği bu süreçte insan sadece kendinden ve yaptıklarından sorumlu ve yalnız olduğunu çok ağır anlıyor.

Yalnızız, aslında tek başınayız kendimiz ve bize bu bedeni veren Yüce Yaradan ile beraberiz aslında.

İnsan düşünemeden edemiyor. Öldükten sonra ne olacak ve nasıl bir şeyle karşılaşacak?

“Bu dünyada inancımız gereği neleri yaptık, neleri yapmadık” diye muhasebeye çekiyor kendini sorguluyor, sorguladıkça da korkuyor endişeye kapılıyor. Elimizde ne kadar hazırlık var ki ahirete?

İşte test sonucunu beklerken hissettiklerim bu kadar ürkütücü olabiliyor; ya pozitifsem?

Ya bu süreçte hayatımı kaybedersem?  Sonra oğlumun telefonu ile irkildim:

“Babacığım testin negatif. Korkulacak bir şey yok. Sadece soğuk algınlığın var. Antibiyotik alınca düzelirsin inşallah”

ELHAMDÜLİLLAH RABBİME! Bana güzel bir uyarı verip kendime gelmemi sağladığı için. Ya siz ne düşünüyorsunuz? Ölümden sonrası için neler yapıyoruz sizce?

Ömer TAŞDEMİR